Allemaal leuke dingen

Ja, soms heb je dat...; en dan komt alles tegelijk!

Zo keken we natuurlijk al heel lang uit naar de levering van onze nieuwe bank. Begin oktober was het dan toch zo ver. Ook een beetje spannend; want hoe zou het staan in onze (niet al te grote) woonkamer?

De kleur was helemaal wat we verwachtten en de groene muur kleurt er uitstekend bij.

Wel hebben we plannen om de andere muren rondom de raampartijen een hele licht taupekleur te geven.

En ik was intussen ook jarig en mocht een lamp uitzoeken voor in het hoekje boven de bank. Want dat is een beetje mijn 'plekje', waar ik 's avonds heerlijk kan zitten haken aan een dekentje.

Ja, ik ben intussen een beetje gewend aan de donkere herfstavonden en het helpt mij als ik van tevoren bedenk wat ik die avond ga doen en het alvast klaarleg als het kiezen van kleuren betreft. Stilzitten kan ik echt niet.

Er kwamen mooie kaarten binnen voor mijn verjaardag!

De linkerkaart is van Floor en de kaart rechts is van Angélique

Eén van mijn vriendinnen was afgelopen zomer in Duitsland en daar kwam ze deze kaart met mijn naam tegen (alleen schrijf je bij mij een 'z' i..v. een 's').

Ik moest helemaal blozen toen ik begreep wat er op stond!

Er zat ook nog een leuk hangertje in de envelop en ik kreeg er een heerlijke bakmix bij!

Guus en Moos hadden geknutseld voor oma ...

Maar er was ook een hele grote witte doos naar binnen gesmokkeld en ik moest raden wat daar in zat. Ik zei; een koelkast..., een vaatwasser..., een vriezer.... En de jongens maar lachen en nee schudden!

 

Toen kleine Otis (alweer bijna 4 maanden) eindelijk in slaap was, werd het tijd om de doos open te maken. Ik zag overal repen met luchtkussentjes... en was al bang dat er nog een heel aantal doosjes in zaten die steeds kleiner zouden worden...

Er kwam inderdaad een kleinere doos te voorschijn; ook weer met luchtkussentjes bovenop.

Maar toen stuitte ik toch op iets hards, iets kouds...

Oh, wat leuk! Ik had een keer uit mijn mond laten vallen dat ik nog een keer iets groots en iets geels in de vensterbank wilde hebben...

De vaas is loeizwaar en til je niet zomaar even met één hand op. Onderin is hij een beetje groenig en bij het veranderende licht van buiten kleurt de vaas steeds een beetje anders.

Vorige week was ik met een andere vriendin koffie wezen drinken in een heel leuk 'tentje' in onze woonplaats, Deelcafé De Buurman.

We hadden heel veel bij te kletsen en voor dat we het wisten waren we zo'n twee uur verder.

Mijn vriendin was de afgelopen zomer in Denemarken geweest en daar kwam ze in een wolwinkel deze leuke tas tegen. Ze moest meteen aan mij denken...

Hij is echt leuk hè...

Maar wat ook leuk is, is dat ze nu wil leren breien. Nou, dat hoef je maar één keer tegen mij te vertellen!

Inmiddels zit er iets leuks in die tas, maar het is geen breiwerk...

Dekentje voor Ethiopië

Het is alweer een tijdje geleden dat ik opeens n.a.v. een foto spontaan begon aan een restjesdeken van groen, geel en wit. Restjes zijn ook echt restjes bij mij, ik dacht dat ik wel een heel eind zou komen.

Het plan was om een vierkant dekentje (als wikkeldoek) te maken voor Denbi (hulp aan Ethiopië). 

Maar je raadt het al; de restjes bleken te weinig en ik moest andere bollen uit de kast trekken.

Toen ik nog niet eens halverwege was, was de lol er ook al een beetje af en bleef het weer eens maanden lang liggen in Griendkist.

Maar omdat ik die kist onlangs leeg moest halen omdat hij naar zolder gaat, kwam ik het haakwerk weer tegen en ben ik als een malle aan de gang gegaan.

Met als resultaat dat het dekentje nu af is!

Vrouwen (creatieve bloghop 3)

Toen ik het onderwerp twee weken geleden zag, had ik meteen een ideetje en ging ik op zoek naar een paar speciale tijdschriften die ik ergens had moeten liggen.

Maar ik kon zo snel niet vinden en daarna vergat ik het weer. En opeens was het maandag en kreeg ik de kriebels.

Ik liet mijn originele idee maar varen en bedacht wat anders.

Uit allerlei tijdschriften probeerde ik zoveel mogelijk type vrouwen te vinden en uit te knippen. Maar terwijl ik bezig was, vond ik het eigenlijk helemaal niet leuk en bleef dat oorspronkelijke plannetje maar in mijn hoofd zitten.

Ik denk nl. dat ik die bewuste tijdschriften niet meer heb. Vorig jaar heb ik echt een heleboel weg gedaan...

Dus ik heb wat uitgeprint (maar onze printer is zo waardeloos sinds er andere cartridges in zitten) en was maar heel matig tevreden over de kwaliteit van de knipsels.

Voor de achtergrond had ik een fotoboek in gedachten, maar ook dat kon ik niet vinden. Volgens mij heb ik het allemaal weg gedaan, zo jammer... Ik heb altijd spijt als ik dingen weg doe. En ik doe het al niet gemakkelijk weg...

Uiteindelijk vond ik een flonkerpagina in een tijdschrift en om de figuren wat meer op te laten vallen heb ik ze een geel randje gegeven.

Ik zal ook nog even vertellen hoe ik op dit idee ben gekomen. 't Heeft alles te maken met het feit dat onze oudste zoon Arthur en zijn vrouw Petra in oktober 12,5 jaar zijn getrouwd. 

Petra wilde graag een feest geven, maar Arthur ging liever een week op vakantie. En nu gaan ze het allebei doen! Maar..., het feest heeft een dresscode (anders vinden ze het teveel op een verjaardag lijken) en dat is maf(f)ia chic (donkere pakken, wit overhemd, smalle das of bretels, hoed, glanzende schoenen, glamoureuze avondjurken, parels, handschoenen, rode lippenstift, vintage kapsel).

Het feestje is half november en we zijn dus druk op zoek naar van alles. Gelukkig kan ik wel e.e.a. scoren via de kledingbank, maar er zijn ook speciale webshops.

Nou..., we hebben er zin in!

Mijn favoriet quote

Ik houd wel van quotes! En ik heb er ook heel wat verzameld in de loop van de jaren. Met regelmaat zet ik er eentje in de rechterkolom van mijn blog en ik heb ook altijd een quote in m'n whatsapp account staan.

Er zijn van die quotes die recht uit je hart zijn gegrepen, b.v. bovenstaande...

Deze quote vind ik een hele mooie, maar het kost soms moeite om het te accepteren.

Hier zullen veel bloglezers mee eens zijn.. .en herkennen...!

Deze uitspraak heeft heel lang een prominente plek gehad, zowel letterlijk als figuurlijk.

Ik heb een gruwelijke hekel om met de stroom mee te gaan. Waarom zou je dat doen? Omdat het veilig is? Omdat je niet durft op te vallen, of omdat je een jaknikker bent...

Maar dit is dus mijn ABSOLUTE FAVORIETE QUOTE! En je zult vast begrijpen dat die alles te maken heeft met de vorige...

Pasgeleden deden we op de vrouwenvereniging een spelletje. We kregen een blad met 24  vakjes; in elk vakje stond een eigenschap. De bedoeling was om alle vakjes te vullen met een naam waar jij de betreffende eigenschap bij vond passen. We gingen natuurlijk vaak aan elkaar vragen... Mij werd diverse keren gevraagd 'Ben jij een positief mens?'

Dat zette me toch aan het denken... Blijkbaar kom ik zo over, naast 'nuchter' en 'genieter'. 

Maar ik ben juist super kritisch!

Het is soms niet normaal meer, maar als iemand iets vertelt dan borrelen er meteen allerlei vragen op en check ik met andere feiten of eerdere verhalen.

Als iemand zegt 'we moeten proberen meer dit of dat...' Dan denk ik meteen 'o ja, waarom dan?'

En als ik niet overtuigd kan worden van het belang van iets, dan kan ik behoorlijk dwars liggen. Vandaar deze quote!

Benieuwd wat de andere deelnemers van de bloghop favorieten hebben te melden?

Annemarie - Akkelien - Els - Conny  -  

Ria - Mieke - Ger-Janne -Janny - Angélique  - Sylvia - 

 Kitty - Céline -  Daphne  - Irene - Lot (via mijn blog)

Quote

Dit is een gastblog van Lot

Ze schrijft "Het is misschien niet helemaal een echte quote maar vind het zo mooi al jaren". 

 Mens, durf te leven!

Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer
En als je straks anders wilt, kun je niet meer!
‘Mens, durf te leven!
Vraag niet elke dag van je korte bestaan:
Hoe hebben m’n pa en m’n grootpa gedaan?
Hoe doet er m’n neef en hoe doet er m’n vrind?
En wie weet, hoe of dat nou m’n buurman weer vindt
En – wat heeft ‘het fatsoen’ voorgeschreven!
Mens, durf te leven!

De mensen bepalen de kleur van je das
De vorm van je hoed, en de snit van je jas
En van je leven!
Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan
En roepen ‘o foei!’ als je even blijft staan
Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk
Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk
En wat j ‘ aan de armen moet geven
Mens, is dat leven?

De mensen – ze schrijven je leefregels voor
Ze geven je raad en ze roepen in koor:
Zó moet je leven!
Met die mag je omgaan, maar die is te min
Met die moet je trouwen, al heb je geen zin
En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen
En je wordt genegeerd als je ’t anders zou doen
Alsof je iets ergs had misdreven
Mens, is dat leven?

Het leven is heerlijk, het leven is mooi
Maar – vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi!
Mens, durf te leven!
Je kop in de hoogte, je neus in de wind
En lap aan je laars hoe een ander het vindt!
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst
Maar wees op je vierkante meter een vorst!
Wat je zoekt kan geen ander je geven!
Mens, durf te leven!

En YT heeft hem van een hele jonge Ramses, mijn andere favoriet!

Dag September (jaarboek 9)

De maand September is weer voorbij en daarmee ook de zomer. Aan alles is te merken dat de herfst in aantocht is, of beter gezegd z'n intrede al heeft gedaan.

Tijd om weer te laten zien wat ik in mijn jaarboek heb gemaakt bij deze maand. 

Meestal begin ik met een titelpagina die ik dan een beetje passend 'aankleed'.

Links wat spreuken over September, die ik via internet vond. Vaak zijn het hele oude weerspreuken.

En omdat we op vakantie waren in Frankrijk, zie je overal wel wat Franse woorden terug.

Elk jaar denk ik 'en nu ga ik de taal weer ophalen', maar 't gebeurt niet. Nu ben ik begonnen!

Sommige stickers laten je nadenken...

Ik vond het leuk om een soort kort vakantieverslag bij te houden in mijn jaarboek. Op m'n blog heb je al e.e.a. kunnen zien en lezen...

Via Pinterest vond ik hele leuke ideeën om iets met ruitjespapier en kleurpotloden te doen. Daar ben ik nog niet mee uitgespeeld...

Het idee rechts vond ik eveneens via Pinterest. 

Ik vind het vaak lastig werken op zo'n donkere bladzijde, maar ja... het zat nu eenmaal in m'n boek. Ik wilde gel-pennen gebruiken in verschillende kleuren, maar de inkt van de meeste pennen was opgedroogd...

Rechts wat getekende kopjes en met een paar restjes achtergrondpapier sluit ik de zomer af.

Pechhandwerkjes...

Ik neem altijd verschillende (hand) werkjes mee op vakantie. Iets gemakkelijks om in de auto te haken tijdens de rit. Eenvoudig breiwerk, borduurwerkje en wat teken-en knutselspullen.

Dit jaar ging het allemaal niet lekker. De lapjes die ik in de auto had gehaakt waren te wijd (steek teveel). Ik had te weinig garen voor de afwerking van de rand van een dekentje.

De kalfjes hadden een veel te grote snuit gekregen (en toch volgens patroon).

Ik kon het broekje niet afbreien omdat de katoen op was (thuis nog meer, dacht ik...). Maar dat bleek dus nét een andere bol te zijn...

En 't borduren ging niet gemakkelijk op het gammele campingtafeltje.

Vier jaar geleden begon ik met dit dekentje (klik) en alhoewel ik het prachtig haakwerk vond/vind... het bleef toch liggen na een poosje. Omdat ik het saai vond om te doen...

Zo af en toe werden er eens wat centimeters bij gehaakt. Maar dit jaar vond ik het tijd om eens af te maken en ging het dekentje mee op vakantie.

En zo kwam er dan toch eindelijk een rand om het dekentje. 

Maar ik had de pech dat het garen op was. Eenmaal thuis, zag ik dat ik nog een bol lichtroze had en daar heb ik de achterkant van de rand mee kunnen maken.

Het dekentje heeft een zgn. enveloppe rand. Dat is een dubbele rand; eentje aan de voorkant van het werk en eentje aan de achterkant van het werk.

Je bent daarmee in één keer van al je draadeindjes af, want die vallen er keurig netjes tussen.

Als beide randen even groot zijn, haak je een laatste toer vasten waarmee ze aan elkaar komen.

Het dekentje heeft nog geen definitieve bestemming, maar het zal wel voor een goed doel worden. Eerst maar even zelf van genieten...